انسان بدون عشق و محبت از انسانیت تهی میشود و تمام مشکلات جوامع همین است که دلهای انسانها در عوض عشق از کینه و نفرت و خودخواهی و خودبرتر پنداری و ...پر شده و اینست که می بینیم هرروز خبر جنگ است و کشتار و قتل و فریب و تجاوز و ....تنها داروی این بیماریها عشق است و اینکه انسان که خودرا موجود برتر و جانشین خداوند در زمین میداند به ذات انسانی خود پی ببرد و تلاش کند دلرا ازعشق به همنوع وعمل بوظائف انسانی خود پرکند و از اخلاق و رفتار بد بپرهیزد.سیدرضاموسوی تلاش دارد این موضوع را در این غزل تشریح کند.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
