دلا خون شو خون ببار

خدای قادر یکتا، همان پُر مهر بی همتا، همان بسیار بخشاینده ی دانا، پس از خلق چنین مخلوق رعنایی، چنین محبوب دلهایی، چنان گیسوی زیبایی، فرستد آفرین بر خود! بگفت احسنت! بر این صورت و صورتگرش احسنت! آفرین بر درّ دردانه، هزاران آفرین بر حسن و این رأفت، که در قلبت نهادم بهر همنوعت! کنون تو، این توی شیطان صفت، آدم کش پستی که لبریز از جنون گشتی، با کندن این گیسوان! با کشتن این پرنیان! بر خود بگویی آفرین؟! احسنت بر تو، بر تو و نفس پر از شرّ تو، آن ذات سراسر نکبت و نفرت، که دریایی است از ذلت، کنون جولان بده... دیری نپاید جمع گردد این بساط ظلم و تزویرت، بدان! آگاه باش! بهر تو و امثال تو، روزی چنان داری شود برپا، طنابش موی ما زن ها. *سوده نصیری*