زنی احتمالا در میانه دهه پنجم زندگی اش، با لب های بادکرده از تزریق و موهای مش شده و وجنات و سکناتی که در تصویر گویاست بدو بدو از آن ور خیابان به این سو می دود که بگوید "ما در زعفرانیه زندگی می کنیم" که چه؟ که بگوید بیشترین دزدی آیفون اینجاست و لاکچری ترین خانه ها در محله ماست و در اینجا تمام میوه های استوایی پیدا می شود و چه و چه.. این میانمایگی و این تفاخرهای حقیرانه به آیفون و میوه استوایی حقیقتا حال آدم را بهم می زند. تازه به دوران رسیدگی از سر تا پای این سی ثانیه بالا می رود. این چه مصیبتی است که ایرانی به آن دچار شده؟ زعفرانیه و جوادیه و کرج و ورامین و تورنتو و پاریس و نیویورک هم ندارد. هر جا که سر بلند می کنی هجوم میانمایگی و حقارت یک ایرانی متجلی است.. واقعا چرا؟
ژانر:

پاسخ به

×