خوشبختی به معنای این است که نفرت ماندگاری کسی تصمیم می‌گیرد که لحظاتی بدون او را با هیچ چیزی در دنیا جبران نکند.

خوشبختی واقعی زمانی رخ می‌دهد که انسان قدرت توانایی‌های خود و درک درستی از زندگی خود را داشته باشد، به طوری که از لحظات شاد و ناخوشایند زندگی خود لذت ببرد، به جای اینکه در گذراندن زمان با نفرت و تلخی روبرو شود. آنجاست که او می‌فهمد که خوشبختی نه در دارا بودن اشیاء مادی، بلکه در قدرت داشتن انتخاب برای خوشی و به‌اشتراک‌گذاری عشق با دیگران است.