در بخش سوم مثنوی ارواح، شعرا شروع به توجه به ذات خود می‌کنند و به دنبال آگاهی از خود و حقایق عالم بینی هستند. آن‌ها به دنبال راهی برای تحقق دادن خواسته‌ها و بهبود حالت معنوی و روحی خود هستند. در این بخش، پرسش‌هایی درباره واقعیت موجود، اهمیت آگاهی از خود و رشد روحی مطرح می‌شود. این بثروت روانی و معنوی، شاعران را به سوی بالاترین درجات معنوی هدایت می‌کند و از آن‌ها خواسته می‌شود تا به دستیابی به حکمت و پیوستگی با ذات الهی بپردازند.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
