اين قطعه مربوط به مراسم شب اوّل اجتماع عظیم عشیره عاشورا در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در پادگان ۰۶ ارتش جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است.براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر:بعد سجده‌ام، بوسه برخاک کربلا می‌زنممن به عشق تو زنده‌اممن تو را صدا می‌زنمیا حسین؛ ای تمام باورمیا حسین؛ ای امّید آخرمیا حسین؛ سایه‌ی تو بر سرمرو به پرچم تو می‌کنمگفته مادرم بگو: حسینعشق تو هویّت من استاز تو دارم آبرو، حسینخیل انبیاء، سینه‌زنشاه اولیاء، روضه‌خوانناله می‌زند کعبه باگریه‌های صاحب زمانیا حسین؛ خون پاک هر شهیدیا حسین؛ پای پرچمت چکیدیا حسین؛ پرچمت به ما رسیدپای ناله‌های فاطمهاشک صاحب‌الزّمان روانبر لبش دم «عمو عمو»ذکر عمّه جان و عمّه جانمی‌دود ولی بی‌سواردر دل سپاه، ذوالجناحعرش حقّ فرود آمدهبین گودی قتلگاهیا حسین؛ وقت دست و پا زدنیا حسین؛ ناله می‌زند حسنیا حسین؛ ای شهید بی‌کفنناله‌ی غریبی‌ات رسیدتا میان قلب خیمه‌هااز قفا سر مطهّرتتشنه‌لب شد از بدن جدا