در چند دهه‌ی اخیر، حفاظت شدید و منظم از گوریل‌های کوهستان همراه با محافظت از مرزهای پارک‌های ملی virunga, volcanoes, mgahinga و bwindi در برابر گسترش زمین‌های کشاورزی، مبارزه با شکار، خنثی کردن تله‌ها و رصد جمعیت گوریل‌ها توسط متخصصان و دامپزشکان، باعث گردید تا جمعیت آن‌ها از کمتر از 250 گوریل در دهه‌ی هفتاد میلادی به حدود ۱۰۰۰ گوریل برسد و همچنان با نرخی آهسته درحال افزایش باشد. کمک‌های مالی از نقاط مختلف دنیا و صنعت اکوتوریسم نقش مهمی در تامین بودجه برای حفاظت از گوریل‌های کوهستان داشته است.
گوریل‌های کوهستانی زیرگونه‌ای از گوریل‌های شرقی هستند که در جنگل‌های استوایی مرتفع و مه آلود دامنه‌های آتشفشانی اوگاندا، رواندا و شرق جمهوری دموکراتیک کنگو زندگی میکنند و نسبت به سایر اقوام خود، موهایی تیره تر و انبوه تر دارند تا برای زندگی در دمای پایین کوهستان سازگار تر باشند.
حفاظت موفق و ثمربخش از گوریل‌های کوهستان ثابت کرد که انسان، اگر بخواهد می‌تواند گونه‌های در معرض خطر را نجات دهد. تنها یک عزم جهانی کافی است.