اين قطعه مربوط به مراسم شب هفتم اجتماع عظیم عشیره عاشورا در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در پادگان ۰۶ ارتش جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است.براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر:یه عدّه، علی رو دیدنحسن رو دیدن؛ حسین رو دیدنرفتن و رفتن؛ توو ظلمت شب ترسیدنیه عدّه، کسی رو ندیدنکرب‌وبلا رو فقط شنیدنموندن و موندن؛ پای ولایت جنگیدنما ثابت کردیم که اهل کوفه نیستیمعلی تنها بمونهما مرد مردیم؛ محاله که برگردیمعوض شده زمونهاگه من بودم کربلاسپر اصغر می‌شدمتوو نماز ظهرت حسینپیش تو پرپر می‌شدمیه عدّه، غدیرو دیدنتوو روز روشن، امیرو دیدنواضح و روشن، حقّ علی رو نفهمیدنیه عدّه، غدیرو ندیدنقصّه‌ی غدیرو فقط شنیدنهزار سال بعد، حرف حسینو فهمیدنما صاحب داریم؛ مگه می‌شه دوبارهعلی تنها بمونهما بیعت کردیم با مکتبی که ریشه‌اشتوو دل آسمونهدعا کن یا صاحب‌زمانمنی که زنده‌ام با حسینتوو رکابت باشم آقابا یه سربند «یا حسین»ای شیر شیرخواره؛ علی‌اصغر مدد مولاای ماه گاهواره؛ علی‌اصغر مدد مولاای سند مظلومیت حسینای علم حقّانیت حسینقربون دستای گره‌گشای توقربون چشمای خدانمای توقربون نوکرهای باوفای تویه‌پارچه آقایی؛ علی‌اصغر مدد مولاسرباز بابایی؛ علی‌اصغر مدد مولابا نگهت، شدم آزاده‌ی حسینجان من ای آقازاده‌ی حسیننظر کنی اگر توو آغوش مادراسماعیلو قربونی میکنه هاجرحک‌شده رو قلبم نذر علی‌اصغرای عشق آل‌الله؛ علی‌اصغر مدد مولارضیع ثارالله؛ علی‌اصغر مدد مولاای که دعا با تو می‌شه مستجابای نوه‌ی مولانا؛ ابوترابپرچم نام تو، تا به ابد بالاسروزیه خدّامت با مادرت زهراسقبله‌ی حاجاتی مثه عمو عبّاستوسّل امّت؛ علی‌اصغر مدد مولاای علّت رحمت؛ علی‌اصغر مدد مولابا پدرت در شش‌گوشه ساکنییا