پلاگورنیتیدها سه میلیون سال پیش به طور کامل منقرض شدند، اما هنوز دیرینه‌شناسان علت نابودی آنها را نمی‌دانند. دانشمندان می‌گویند که این گونه عجیب و غریب شبیه موجودات رمان‌های تخیلی است.حال پرسش این است که آیا پلاگورنیس ساندرسی می‌توانسته پرواز کند؟ استخوان‌های توخالی نازک، پاهای کوتاه و پهن و بال‌های وسیع نشانه‌های پرواز این پرنده هستند، اما اندازه سنگین آن که بین 22 تا 40 کیلوگرم تخمین زده شده فراتر از حداکثر وزنی است که برای پرواز پرندگان گمان می‌رفت. دانشمندان برای بررسی چگونگی اوج گرفتن پرنده از یک نرم‌افزار کامپیوتری استفاده کردند که برای پیش‌بینی عملکرد پرواز طراحی شده بود. این پرنده آنقدر غول پیکر بوده که نمی‌توانسته با بال زدن ابتدا به ساکن شروع به پرواز کند، بلکه به نظر می‌رسد مانند آرژنتاویس برای بلند شدن از زمین در جهت مخالف نیروی باد حرکت می‌کرده و درست مانند یک گلایدر از نیروی باد در پرواز بهره می‌برده است.به گزارش زیست آنلاین ازایرنا از دیلی، محققان آکادمی ملی علوم آمریکا اعلام کردند:استخوان های فسیل شده بال پرنده ای موسوم به «پلاگورنیس ساندرسی» ( Pelagornis Sandersi» به طول ۲۴ فوت (۷ متر) را در ایالت «کارولینای جنوبی» کشف کرده اند. این پرنده عظیم الجثه حدود ۲۵ تا ۲۸ میلیون سال پیش می زیسته و قادر بوده با بال های بسیار بزرگش مسافت های طولانی را روی دریا در جستجوی طعمه پرواز کند.دانشمندان می گویند: این پرنده زمانی که به ارتفاع مناسب می رسیده قادر بوده بدون بال زدن کیلومترها پرواز کند. به گفته دانشمندان، پلاگورنیس پس از انقراض دایناسورها بر روی کره زمین می زیسته است. این پرنده که پاهای کوتاه و پهنی دارد . طول بال این پرنده دو برابر طول بال پرنده دریایی آلباتروس است