تاریخ گواهی می دهد مادامی که رویکرد تقنینی کشور به توسعه بازار داخلی در «تشکیل صندوق های حمایت دولتی»، «تعرفه گذاری»، «محدودسازی دستوری رقبای خارجی» و امثالهم را در سر می‌پروراند، ولو با تزریق صدها میلیارد بودجه به آن تغییری در نتیجه حاصل نخواهد شد. اصرار بر تقلیل مفهوم استقلال به خودکفایی و تاکید بر مرزبانی و مزیت‌های نسبی حداقل در فضای بدون مرز مجازی، محکوم به شکست خواهد بود. این پارادایم فکری به‌جای هدیه کردن کیفیت خدمات به کاربران، تسهیل‌گری کسب و کار به فعالان بازار و تجهیز ابزارهای به‌هنگام فناورانه به نهادهای تنظیم‌گر بخشی (تنظیم‌گری تسهیل‌گرانه)، میوه‌هایی نظیر روبیکا به بار می‌آورد که آش کشک خاله هستند. دقیقا مثل بلایی که صنعت خودروسازی به اسم حمایت‌گرایی بر سر کشور آورد؛ توسعه‌ای به عمق یک آکواریوم خانگی. طرح هم آفرینی ایران هوشمند فردا اما، نگاه دیگری به مسئله دارد و میخواهد مسیر حمایت گرایی را با توسعه ارگانیک و نوآورانه بازار داخل هموار کند ...