اين قطعه مربوط به مراسم شب دهم اجتماع عظیم عشیره عاشورا در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در پادگان ۰۶ ارتش جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است.براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر:ای بالاترین نعمتشد دارالشّفا، هیئتهرکس که دلش مردهزنده می‌شه با تربتای تشنه‌ی جام بلاای ساکن کرب‌وبلاامشب خدا می‌کشه آهلبّیک یا ثاراللهراه و مقصد انسانسیر کامل عرفانغیر از تو که می‌مانیکلُّ من علیها فانبه حقّ این سیر و سلوکبه جاه امُّک و ابوکبه اضطرار خیمه‌گاهلبّیک یا ثاراللهای ساقی این درباریار سیّد‌الاحرارمولانا ابوفاضلابن حیدر‌الکرارسیّد أصحاب‌الحسینباب حاجات؛ باب‌الحسینعزیز زهرا؛ اباالفضلیا سیّدی؛ یا اباالفضلای که مرد میدانیتا جان، پای پیمانیبا قول «بنفسی أنت»تو تاج شهیدانیای صاحب بیت‌الشّرفذوالفقار شاه نجفثانی مولا؛ اباالفضلیا سیّدی یا؛ اباالفضل