می‌دانم كه اين روزهای سخت هم می‌گذرند و تمام می‌شوند و چند سال بعد تنها خاکستر خاطرات برایمان باقی مانده.
خوب می‌دانم که باید امیدوار بود و صبر کرد؛
که زندگی سرشار از فراز و فرود است و ما این روز ها درگیر تجربه کردن فرودها شده‌ایم.
اما آدمیزاد مگر تا کجا دوام می‌آورد؟
بالأخره یک روز خسته می‌شود
بی‌صدا از درون می‌پوسد،
و دیگر برایش فرقی نمی‌کند که
روزهای پیشِ رو روشن است یا تاریک...