بزرگ‌ترین ظلم بر امام مجتبی علیه السلام ـ حتی از میان ما شیعه ـ این است که ما به اندازۀ سرِ سوزنی
بین حرکت امام حسین علیه السلام و بین حرکت امام مجتبی علیه السلام فرق بگذاریم.
این چه تعبیراتی است که بعضی‌ها می‌آورند؟! «ما حسینی هستیم! ما حسنی نیستیم!» یعنی چه؟!
در مکتب تشیّع، فقط سکۀ عصمت به نامِ چهارده نفر زده شده است و بس! و همۀ آنها در اتّجاه به حق و اتّجاه به حقیقت و محوریّت توحید همۀ آنها یکسان‌اند.
به همان اندازه که سیدالشهداء علیه السلام هیچ جهتی را و هیچ اتّجاهی را و هیچ (سمت‌گیری‌ای را جز پروردگار متعال مدّنظر نداشت به همان مقدار امام مجتبی علیه السلام این مسئله را دارد.
آن‌وقت ببینید مظلومیّت امام مجتبی این است که ما بیاییم و از امام مجتبی بالای منبر دفاع کنیم!
ببینید کار به کجا رسیده باید ما بیاییم و امام مجتبی علیه السلام را توجیه و تنزیه کنیم! حرکت امام مجتبی را حرکت شایسته و قابل توجیه بنمایانیم.
این بزرگ‌ترین مظلومیت امام مجتبی است.
بزرگ‌ترین مظلومیّتِ امام مجتبی علیه السلام
حضرت آیت‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه
شرح حدیث عنوان بصری، جلسۀ ۵۵