your browser not support this video

این جمله نشان دهنده این است که شخصیت آن شخص درونیاً ناراحت و نامطمئن است اما شکوه و اعتماد به نفس خود را حفظ می کند و از دیگران می خواهد که به او حقیقت بگویند و از او انتظارات خود را مطالعه کنند.