دکلمه شاعرانه "چه غریبانه" اثر هوشنگ ابتهاج، به زیبایی و عمقی عاری از همتایی‌ها، در بیان شگفت‌انگیزی از معنا و واقعیت هر روز؛ انسان را به دنیای خیالی و رویایی می‌کشاند. این شعر، با واژگانی غنی و نثاری موهوم از رنگ، بو، و صداهای زندگی، آدم را در داستان‌های تو درآرد و او را به سفری عمیق درونی می‌فرستد. با وجود این همه غم و شادی، شاعر با قدرت و مهربانی موجب تکامل فهم و عشق ذاتی انسان می‌شود؛ چرا که گوشه‌ها و نقاط مبهم لحن آن، انگیزه‌ی او را برای رهایی و پیدا کردن خودبر هیوا میکند.