شهيد شمس الدين ملایی تنها فرزند ذکور خانواده بود که اسفندماه سال 1348 در روستاي مهدي آباد (هاشم آباد) در خانواده اي مستضعف و با ايمان چشم به جهان گشود. از وقتي كه خود را شناخت به همياري پدر به امور كشاورزي پرداخت.
شهيد شمس الدين دوران تحصيلي ابتدایي و راهنمایي را در زادگاهش به پايان رساند و سپس در دبيرستان هفده شهريور در شهرستان دره شهر به ادامه تحصيل پرداخت. مدتي نگذشت در سن چهارده سالگي علاقه رفتن به جبهه رفتن را در سر مي پروراند.
به عنوان بسیجی در اعزام هاي مكرر و در چندين نوبت عازم جبهه هاي جنگ عليه بعثيان كافر گشت و سرانجام بیست و نهم خردادماه 1367 در جبهه مهران به درجه رفيع شهادت نایل آمد همیشه می گفت: «تا فشنگ دارم خواهم جنگيد هرگز با اسلحه پر برنخواهم گشت». وي مردانه جنگيد پشت ياران وفادار به اسلام و قرآن را خالي ننمود و مظلومانه به شهادت رسید مزار شهید در زادگاهش قرار دارد.
فرازی از وصیت نامه شهید شمس الدین ملایی
اى امت شهيدپرور اى سيل خروشان! هدف ما حفظ اسلام و انقلاب اسلامى است پس با فرياد رعدگونه نفرت خود را عليه استكبار جهانى و اياديشان اعلام داريد. هرگز پشت امام اين قلب تپنده امت اسلامى را خالى ننمائيد. فرمان امام پير جماران را مدنظر قرار دهيد به جبهه ها بيائيد كه نور اميد الهى در دلتان روشن شود. خدا با ماست هرگز به خود بيم راه ندهيد، درنگ نكنيد كه دشمن ذليل گرديده است.
اى مادر از اينكه تنها فرزند ذکور تو هستم به تو توصيه مى‌كنم كه اگر شهيد شدم گريه نكنيد چون من به سوى معبودم پيوسته‌ام و راه شهادت را از آزادمرد اسلام امام حسين (ع) سيدالشهداء آموخته‌ام، به جاى آن برايم قرآن بخوانيد تا آرامش خاطر پيدا كنم. پدر و مادرم همگام با خانواده شهداء با منافقين اين دوستان