جنگ، خون، پناهگاه، عشق و آغوش، حملۀ شیمیایی و تلاشی پیکر انسان را چگونه می توان تصویر کرد؟ با کدام لنز با کدام دوربین؟ با عکاسی؟! شاید! اما بعد از دیدن آن تصاویر چه؟ اگر کاسۀ صبر انسان از دیدن این تصاویر لبریز می شود آزادی از آن بند فاجعه چگونه میسر خواهد شد؟ تازه بعد از آن، شکست دشمن چگونه باید میسر شود؟ ساسان مویدی 42 سال است دوربینش را زمین نگذاشته و به طور مدام در صحنه های حساس تاریخ معاصر ایران کار کرده و حاضر بوده است. در تاریکخانۀ تاریخ معاصر، از لابلای «خُب» «خُب» گفتن های مویدی و حرفهایی که او گاهگاه فرو می برد و بغض و سکوتهایش، ممکن است هزار تصویر دیگر هم برای مخاطب ظاهر شود. در تدوین ویدیوی گفتگو با مویدی تا جای ممکن سعی شده این لحظات از دست نرود. ویدیوی ایران را در گفتگو با ساسان مویدی، عکاس، تماشا کنید.