با چرخیدن چرخ ویلچرت ،جهان نیز می چرخد . جهانی که تو خود ساخته ای ،جهانی زیبا که حتی انسان های بدون ویلچر،آنان که برپا ایستاده اند ،هرگز طعم شیرین آن را نخواهند چشید جسم نشسته تو ، بلند تر از قامت هر ایستاده ای سر به آسمان می ساید و تو چرخ ها را می دوانی تا قصیده بلند توانایی ات را برای چشم هایی که تو را ناتوان می بینند بخوانی تو در تقدیر خویش انسانی را دیده ای که پاهایش به امانت نزد خدا مانده است . هم چنان چرخ را بچرخان ،تا جهان زیبای تو بگردد .
تقدیم به هنرآموز هنرمند و مهربان سرکار خانم بهدانی