همانگونه که در پست‌های قبل نیز اشاره شد، توندراهای مدار شمالگان، در فصل بهار و تابستان میزبان پرندگان مهاجری است که از وفور نعمت‌های تابستانی برای تولید مثل و پرورش جوجه‌هایشان بهره می‌برند.
در توندرا درختی نمی روید و اکثر پرندگان آشیانه‌های خود را بر روی زمین می‌سازند اما در سطح زمین، آشیانه‌ها همواره در معرض دستبرد شکارچیانی نظیر روباه قطبی قرار دارند.
غازهای بارناکل، برای مقابله با این معضل راهکاری دارند.
آن‌ها برفراز صخره‌های بلند آشیانه سازی می‌کنند. اما مسئله به همین سادگی نیست. غازها و ازجمله غازهای بارناکل، برای جوجه‌های خود غذا نمی‌آورند بلکه آن‌ها را به سمت منابع غذایی هدایت می‌کنند و این یعنی جوجه غازهای بارناکل، در نخستین روزهای بعد از خروج از تخم، باید از ارتفاع چند ده متری صخره‌ها به پایین بپرند. برای یک جوجه، آغازی ترسناک است. بسیاری از جوجه‌ها از سقوط جان سالم به در نمی‌برند؛ اما قطعا بهتر از آن است که قبل از خروج از تخم، غذای روباه شوند.