در دنیا معمول است که وفتی یک لشکری پیروز می‌شود در یک شهری،برایشان غارت و چپاول و ظلم و این چیزها یک چیز عادی است؛اینجا نخیر؛اینجا رزمنده‌ی مجاهد فی‌سبیل‌الله در میدان جنگ اگر پیروز هم بشود،اخلاصش و رعایت حدود الهی اش اندکی کم نمیشود،بلکه در حال پیروزی،به خاطر شکرانه ی پیروزی،این رعایتها بیشتر هم می‌شود.رزمندگان ما از دشمن که اسیر میگرفتند،همان دشمنی که اسیر ما را از وقتی که گرفته بود آن اردوگاهی که اینها را نگه می‌داشتند،چند بار کانه اینها را می‌کشتند و زنده می‌کردند، از بس آنها را آزار می‌کردند آنجا هم که خب معلوم بود در اردوگاه چه می‌کنند با آنها همان آدمها وقتی که اسیر ما می‌شدند،اگر مجروح بود،به او آب میداد؛مثل خودش با او رفتار می‌کرد.۱۴۰۰/۰۸/۳۰ KHAMENEI.IR