تنت به نازِ طبیبان نیازمند مباد وجودِ نازکت آزرده ی گزند مباد
سلامتِ همه آفاق در سلامتِ توست به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد
جمالِ صورت و معنی ز امن صحتِ توست که ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد
در این چمن چو درآید خزان به یغمایی رهش به سرو سهی قامت بلند مباد