"در آسمان چوگان تو باد، خسروا گوی فلک" یک تصویر شعری است که به ارتباط قدرت و زیبایی خدا با اجرای این نمایش توسط باد اشاره دارد. این شعر بیان میکند که باد، یا همان چوگان خدا، قدرت او را در آسمان نمایان میکند و پرده‌ای از زیبایی و بزرگی او است. این تصویر زیبا و شاعرانه از عظمت و فرمانروایی الهی را به تصویر می‌کشد.