آهای روزای سوت و کور کوچه تنگ بی عبور
دستای خالی دل پر فردای خوب خیلی دور
دلی نمیمونه واسم وقتی که سمیه هوا
وقتی که نفس زندگیمه فرار کنم من تا کجا
سر روی بالشت میذارم گریه میاد یاد چشام
بگو به چه جرمی توی این روزا
دلی نمیمونه واسم دلخوشی رو یاد بگیرم
وقتی که پر نیست تو تنم دنبال پرواز نمیرم