مزاج شناسی انسان و بیماریها، به طورکلی به شناخت طبایع و درک درست از عناصر چهارگانه برمی گردد. دید درست به طبیعت و تامل در آن باعث شناخت درست نسبت به محیط و در عین حال خود انسان میشود که این امر از مهمترین پایه های شناخت و درمان طبیبان کهن بوده است. به طوری که مزاج خوراکی ها،درجات و مصلحات آن، به دوران پیش از سقراط برمیگردد. کتاب هایی که در زمینه شناخت گیاهان، مفردات و داروهای گیاهی نوشته شده اند به این مباحث اشارات زیادی کرده اند.
اهمیت مزاج شناسی و مصلحات در مصرف خوراک های روزانه خود را نشان میدهد به طوری وقتی ماست میخوریم و سردرد میگیریم یا زمانی که گوشت میخوریم و پا درد میگیریم و هر زمان دیگری که بیماری در ما بروز میکند تمام این موارد بستگی به مزاج ومصلحات دارد.
سرمنشا بیشتر بیماریها خوراکهای روزانه اند و اگر بدانیم این خوراکها را چه زمانی و به همراه کدام خوراکی دیگری (به طورمصلح) مصرف کنیم، جلوی بسیاری از بیماری ها را میگیریم.