در غزل 211 حافظ، شاعر درباره لحظه‌های شاد و پر از شور و شعف دوش می‌نویسد. او تصویری زیبا از یک روزنه برافروخته را طراحی میکند که به نظر می‌رسد در آن لحظه‌های شاد و خوشی می‌توان احساس کرد. این غزل نمایانگر ارتباط نزدیک حافظ با طبیعت و زندگی است و شاعر از طریق تصاویر زیبا و مفرح، احساسات و اندیشه‌های خود را ابراز میکند.