این شعر به عاشقان توصیه میکند که همواره به خودشان بگویند و از ابراز عشق به دیگران خودداری کنند، زیرا همواره درگیر درد و رنج خواهند شد. شعر بیان میکند که هیچکس نمیتواند دل دیگری را چیره کند و هر کسی که عاشق شده باشد، به ندیدهای غمگین و جفاگرانه افراطی میافتد.