در معنای کامل واز این زمان به عنوان اثم خودی ابراهیمی یاد می‌شود. این عبارت به معنای یک اقدام یا گناه بسیار سنگین و گاهاً ناقص، عمدی، یا شناخته شده است.این اصطلاح ممکن است به عنوان یک اصطلاح کلی برای توصیف یک عمل بد یا گناهان خاص بکار رود که نقض آن‌ها می‌تواند منجر به عقاب نفسی یا فیزیکی شود.