جان ویلسون یک زندانی بود که در حومه شهر با مجموعه ای از ببرها زندگی می کرد. او با آنها رفتار مودبانه ای داشت و مراقبت می کرد. برای او، این ببرها به جای حیوانات وحشی، همواره همدرد و همراهی بودند. این رفتار با ببرها نشان دهنده ارتباط ویژه ای بود که جان با این حیوانات برقرار کرده بود.