زندگی مثل سوار شدن در وسط راه به یک قطار است. قطاری که تو را به تماشای منظره ها و چشم اندازهای رنگارنگ می برد. صحنه های زشت و زیبا و آدم های خوب و بدی را به تو نشان می دهد و دنیایی پر از شگفتی را پیش چشمت می گذارد. اما اصلا معلوم نیست چه لحظه ای از آن پیاده ات می کنند.
ساسان حبیب‌وند
روانشناس، مولوی پژوه، مدرس خودشناسی و فلسفه زندگی
www.sasanhabibvand.com