علی و زنش به نام صبوری زندگی سختی را گذراندند. در این مدت، علی با حوصله و صبوری زنش را به دل برد. او با همه نقاط قوت و ضعف زنش آشنا شد و با عشق و تفهم به او کمک کرد. زنش هم با تلاش و توانایی‌های خود برای حل مسائل زندگی، به او کمک کرد. این نشانه یک رابطه پایدار و پر محبت بین آنها بود. هنگامی که زن به عنوان یک زن خرج می‌شود مهریه زنم محسوب می‌شود، زیرا این نشان از عشق قوی و احترام به یکدیگر است.