پالس‌اکسی متر نام دستگاهی است که از آن برای سنجش میزان اکسیژن اشباع خون استفاده می شود. نمایشگر آن علاوه بر نمایش ۲ SPO ، تعداد ضربان قلب و منحنی ۲ SPO را نیز نمایش می دهد.
این روش، روشی غیرتهاجمی است که میزان مولکول‌های هموگلوبینی را که با اکسیژن آمیخته شده‌اند، اندازه‌گیری و به درصد بیان میکند. میزان نرمال آن ۹۵۹۷٪ است.
این دستگاه از یک سنسور نوری تشکیل شده است که بر روی شریانچه های نبض دار قرار میگیرد(معمولا روی انگشت اشاره شخص) در یک طرف دو LED به عنوان فرستنده قرار گرفته است که ۲ موج نور قرمز با طول موج۶۶۰ نانومتر و مادون قرمز با طول موج ۹۳۰ نانومتر انتشار می دهد.
تقریباً ۹۷ درصد از مقدار اکسیژنی که به بافت‌ها می‌رسد، از طریق ترکیب شیمیایی آن با هموگلوبین است. باقی ۳ درصد آن از طریق حل شدن آن در آب پلاسما انتقال پیدا میکند .
اکسیژن به هموگلوبین به صورت سست متصل می‌شود و قابلیت بازگشت دارد؛ یعنی واکنش آن تعادلی بوده و بازگشت پذیر. زمانی که PO2 بالا است، مثلاً در مویرگ‌های ریوی، اکسیژن به هموگلوبین وصل شده و وقتی فشار کم است، مثلاً در مویرگ‌های اطراف بافت، اکسیژن از هموگلوبین آزاد می‌شود.
استفاده از این دستگاه نسبت به روش‌های دیگر تعیین درصد اکسیژن خون به این ترتیب است که سریع‌تر و راحت‌تر نسبت به روش‌های دیگر از قبیل نمونه گیری خونی و می‌توان کمبود یا ازدیاد اکسیژن (هیپواکسی یا هایپراکسی) در خون را مشخص کرد و نتیجه اکسیژن درمانی را مشاهده نمود.