دوشنبه و پنج شنبه هر هفته، جواد مجابی یکی از آثارش را برای شما می خواند. دوشنبه این هفته قسمتی از کتاب "روزگا هنرمند ما" با همکاری مرتضی بمانی برای شما مخاطبان آماده شده است.
به گمان من، موسیقی الفبای ذهن های عالی است، غزل ها و قصاید شاعران بزرگ ما از رودکی تا سعدی پر است از توصیف طبیعتی آذین یافته با رامش و آرامش بهار و شادخواری و خنیا. در این میان مولوی بی سماع و مطرب شبی به روز نمی آورده و روزگار خونریز عصرش را جز با گذران زمزمه ساز به وقتی خوش، تحمل نمی توانسته است. یادکرد مولوی از پرده هائی چون سپاهان و حجاز و عراق و عشاق و راست و بوسلیک و حسینی و زیر خرد و زیر بزرگ و رهاوی و زنگله ما را به یاد موسیقی شناسان دیگری چون نظامی و منوچهری می اندازد که از الحان عصر خسرو پرویز تا زمان خود یاد می کنند.
ای چنگ پرده های سپاهانم آرزوست
وی نای ناله خوش سوزانم آرزوست
در پرده حجاز بگو خوش ترانه ای
من هدهدم صفیر سلیمانم آرزوست
در پرده عراق به عشاق تحفه بر
چون راست و بوسلیک خوش الحانم آرزوست
آغاز کن حسینی زیرا که مایه گفت
کان زیر خرد و زیر بزرگانم آرزوست
در خواب کرده ای ز رهاوی مرا کنون
بیدار کن به زنگله ام كانم آرزوست...
از عثمان و ابوبکر ربابی می خواهد که بنوازد شب را و روح را و دل بیقرار شاعر را.
می گوید آن رباب که مردم ز انتظار
دست و کنار و زخمه عثمانم آرزوست