مسجد امام حسن عسگری (ع) شاهرود که در روز قدس ماه مبارک رمضان سال 1442 هجری قمری مصادف با 17 اردیبهشت 1400 هجری شمسی تخریب شد (در روز 18 اردیبهشت به طور کامل تخریب گردید) به نوعی یک آسیب جدی به هویت فرهنگی- مذهبی مردم خطه معلمان دین و اخلاق بود..
مسجد امام حسن عسگری (ع) شاهرود، در درجه اول دارای بعد فرهنگی و مذهبی و سپس دارای بعد تاریخی است که هر دو موضوع اهمیت فوق العاده بالایی دارند
در بعد فرهنگی- مذهبی باید توجه کنیم که مسجد امام حسن عسگری (ع) بخشی از فرهنگ مردم این شهر (پایگاهی برای مبارزه با بهاییت در سالهای رشد بهاییت در ایران، پایگاهی برای نذرهای مردمی و عاشقان درگاه امام حسن عسگری و آقا امام زمان (ع) بود...
فرهنگ یعنی هویت یک منطقه... وقتی این زیرساختهای فرهنگی-مذهبی به اشکال مختلف نابود شوند، هویت یک منطقه را نابود کرده ایم...
سال های آتی چه چیزی از فرهنگ و رسوم و نمادهای مذهبی-معنوی برای فرزندانمان تعریف کنیم؟
در بعد تاریخی
آن محدوده به لحاظ اینکه بخشی از بافت تاریخی شهر است اهمیت دارد.. در جلسه با سرپرست اداره کل میراث هم مطرح شد که تنها بخشهایی از بافت تاریخی شهر شاهرود باقی مانده است که مسجد امام حسن عسگری(ع) جزو آن آن محدوده و آن بافت است.... سرپرست اداره کل میراث فرهنگی استان سمنان حتی از برنامه ریزی برای بهسازی آن منطقه سخن گفت که میتواند به حفظ هویت تاریخی و فرهنگی منطقه کمک کند ...اما....
متاسفانه در سالهای گذشته، قسمتهای مختلفی از بافت تاریخی-مذهبی شهر شاهرود نابود شد، به همین دلیل مردم اصرار بر این داشتند که این آخرین یادگارها نابود نشود اما مسئولین توجهی نکردند...
شاهرود بیدار شود...