باغات ذن ژاپنی باغهایی با محوطه خشک است که اغلب با سنگ، آب نما یا شن و ماسه سبک طراحی می شوند. تصور می شود این نوع طراحی به افزایش ذهن آگاهی و مراقبه کمک می کنند.
در آیین شینتو از باغ های ذن به عنوان نماد پاکی استفاده می شد و در اطراف عبادتگاه ها، معابد و کاخ ها ایجاد می شدند. در باغ های ذن، آب بیشتر نمایانگر است، یا مانند فضای سفید در نقاشی های ژاپنی، پوچی و فاصله است. این باغها مکان مراقبه هستند.
باغ های ذن در قرن یازدهم در خارج از معابد بودایی بیشتر احداث می شدند. در قرن سیزدهم، باغ های ذن بخشی عمیق از زندگی و فرهنگ ژاپنی ها بود. تنها هدف این باغها این بود که به راهبان محلی برای مراقبه تعالیم بودا یاری دهد.