از وقتی به یاد داریم، پیشمان بوده. صدایش در گوش ماست و نگاهش در برابر ما. مادر همینجاست، در کنار ما.
نمیشود احساسش نکرد، نبوییدش و هر بار او را نجُست. مادر، بیشتر از یک مفهوم، یک موجود، یک تصویر است.
او یک «آرزو» است؛ آرزوی نوعدوستی و اتصال دوباره همه انسانها به نژاد بشر. زیرا همه ما را یک «مادر» به دنیا آورده است.