شاعران از دیرباز با اتکا بر قدرت کلام و قلم خود نقش بسیار مهمی در تربیت اخلاقی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی مردم ایفا کرده‌اند.
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی اصفهانی، بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری، که در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید و به او شاه شاعر سبک هندی می‌گویند.