این مدل بدنه و کنترلر بالابر HL-20 ناسا را نشان می‌دهد که در نرم‌افزار Simulink، Aerospace Blockset، و Simulink 3D Animation مدل‌سازی شده است. این مدل مراحل پرواز نزدیک و فرود را با استفاده از کنترلر فرود خودکار شبیه سازی می کند. ساب سیستم Visualization از گیج های مخصوص هواپیما از کتابخانه Aerospace Blockset Flight Instrumentation استفاده می کند.
و HL-20 همچنین به عنوان سیستم پرتاب پرسنل (PLS) شناخته می شود، یک وسیله نقلیه با ورود مجدد بدنه بالابر است که برای تکمیل مدارگرد شاتل فضایی طراحی شده است. بدنه بالابر HL-20 که برای حمل ده نفر و محموله بسیار کم طراحی شده بود، قرار بود در مدار قرار گیرد یا به صورت عمودی از طریق موشک های تقویت کننده پرتاب شود یا در محفظه محموله مدارگرد شاتل فضایی حمل شود. بدنه بالابر HL-20 به گونه‌ای طراحی شده بود که دارای خروجی موتوری باشد که با یک سیستم محرکه داخل هواپیما انجام می‌شد، در حالی که ورود مجدد آن ابتدا دماغه، افقی و بدون نیرو بود.
بدنه بالابر HL-20 به عنوان یک راه حل کم هزینه برای رسیدن به مدار پایین و از مدار زمین ساخته شده است. مزایای پیشنهادی HL-20 کاهش هزینه های عملیاتی به دلیل چرخش سریع بین فرود و پرتاب، بهبود ایمنی پرواز و توانایی فرود معمولی در باند فرودگاه بود. سناریوهای بالقوه برای HL-20 نجات مداری فضانوردان سرگردان، تبادل خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی در صورت در دسترس نبودن مدارگرد شاتل فضایی، مأموریت‌های رصدی، و مأموریت‌های خدمات ماهواره‌ای بود.