سلمان اختر برخی از تجربیات شخصی خویش را به اشتراک می‌گذارد که او را به نوشتن در مورد تأثیر فرایند مهاجرت بر "هویت" و "پروسه‌ی روانکاوی" سوق دادند. او مثال‌هایی از موقعیت‌هایی خاص می‌آورد که اگر بیمار یک مهاجر است، ممکن است نیاز باشد کمی متفاوت با آنها رفتار شود. او برخی از مسائلی را که باید در هنگام کار با بیماری که به زبان مادری خود صحبت نمی کند در نظر گرفت، مورد بحث قرار می‌دهد؛ وی همچنین بر اهمیت از دست دادن ویژگی‌های طبیعی کشور مادری تأکید میکند که کارکردی دربرگیرنده دارد.