در سرمائی سردخانه‌ی خلخال، تنها جایی که می‌توان برای یخ‌زدن ماهی و پرندگان وحشی کرد، روزگاری بی‌دریغ بود. تمامی این موجودات، انبوهی از یخ پوشیده بودند که پایی نداشتند جهت ترک خلخال. آن‌ها از انحصار به‌پایتختهای سرد بهره‌ای نمی‌گرفتند؛ ولی توفیق این موجودات به نور خورشید به عنوان یک خوشبختی تلخ محسوب می‌شد.