بدون شک یکی از بزرگترین قربانیان فرقه رجوی، خانواده‌های اعضای آن هستند.
به گزارش فراق، آن‌ها با قلوبی آکنده از امید و اندوه و چشمانی منتظر سالهاست در حسرت بازگشت عزیزان خود روزگار می گذرانند.
در طول سال های حضور در عراق به دستور رهبران فرقه خانواده ها از امکان دیدار عزیزان خود محروم بودند و پس از انتقال آنان به خاک آلبانی نیز برقراری تماس با اعضا به مراتب دشوارتر گردیده است.
این فرقه سیاسی با پیشینه‌ای تروریستی از طریق مغزشویی و کنترل روحی و ذهنی افراد و استفاده از حربه‌های غیرانسانی و ناقض حقوق بشر عنان زندگی اعضای خود را در اختیار گرفته و امکان هرگونه تصمیم‌گیری آزادانه و ارادی را از آن‌ها سلب نموده است.
البته برکسی پوشیده نیست که آرزو و حسرت دیدار با خانواده در دل تمام اعضای فرقه رجوی وجود دارد.
بهتر از هر کسی خود اعضای در بند «اشرف ۳» شهادت می‌دهند که خانواده‌هایشان را فراموش نکرده و به طور روزانه و ساعتی با یاد خانواده و خاطراتی که از همدیگر داشتند اوقاتشان را سپری می کنند اما متاسفانه اجازه یا توان ابراز آن را ندارند.
در این میان بودند پدرها، مادرها، برادران و خواهرانی که سال‌ها در حسرت دیدار با عزیزان خود منتظر ماندند، در بیایان های سوزناک عراق فریاد عشق سر دادند و متاسفانه برخی از آن ها هم رخ در نقاب خاک کشیدند.
امیدواریم که روزی نه چندان دور اعضای گرفتار در فرقه رجوی همچون سایر نجات یافته‌ها به زندگی آزاد دست یابند و چشم خانواده‌ها به دیدار با عزیزانشان روشن شود.