your browser not support this video

غزل 308 - حافظ - ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل

ای رُخت چون خلد و لعلت سلسبیل، سلسبیلت کرده جان و دل سبیل، سبزپوشان ِ خطت بر گرد ِ لب، همچو مورانند گرد ِ سلسبیل، ناوکِ چشم ِ تو در هر گوشه‌ای، همچو من افتاده دارد صد قتیل، یا رب! این آتش که در جان ِ من است، سرد کن زان سان که کردی بر خلیل!