مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم، هواداران ِ کویش را چو جان ِ خویشتن دارم، صفای خلوت ِ خاطر از آن شمع ِ چگل جویم، فروغ ِ چشم و نور ِ دل از آن ماه ِ ختن دارم، به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل، چه فکر از خبث ِ بدگویان میان ِ انجمن دارم، مرا در خانه سروی هست کاندر سایه ی قدش، فراغ از سرو ِ بستانی و شمشاد ِ چمن دارم!