براساس اخبار منتشرشده از ابتدای خرداد سال جاری تا 17 مرداد، 10 کارگر، در اعتراض به مشکلات معیشتی، خود را به آتش کشیدند. گزارش ها نشان می دهد که علت اقدام به خودسوزی قربانیان اخراج، تعدیل، بلاتکلیفی بابت قرارداد شغلی، بی‌پاسخ ماندن مطالبات و ناتوانی در تامین معیشت، بوده است.
دکتر امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس در خصوص دلایل و تبعات خودسوزی کارگران به «جهان‌صنعت» می‌گوید : متاسفانه یکی از مهم‌ترین دلایل خودسوزی کارگران فقر است. آنها در اعتراض به حق و حقوقشان بارها اعتراض کرده‌اند اما از سوی مردم و دولت مورد توجه قرار نگرفته‌اند. برخی مسوولان نسبت به وضعیت آنها بارها شعار حل و فصل مشکلاتشان را داده‌اند اما هر ماه وضعیت کارگران از روز قبل وخیم‌تر گزارش می‌شود.
او اضافه می کند: تنها راهکار مقابله با آن شنیدن و فهمیدن درد آنها است. خواسته کارگران حقوق و حقشان است. به نظرم برای ریشه‌کنی فقر باید عوامل ایجاد آن را مورد بررسی قرار داد.
دکتر مصطفی اقلیما، رییس انجمن علمی مددكاری اجتماعی ایران نیز با اشاره به تبعات شیوع خودسوزی در میان کارگران به «جهان‌صنعت» می گوید: کارگران به دلیل تجربه زیستی می‌دانند که مشکلات بیشتری روبه‌روی آنها خواهد بود. پس در نتیجه در میان ذهنیت طبقه کارگر راه دیگری جز از بین بردن یا حذف خود وجود نخواهد داشت.
او اضافه میکند : اما اینکه کارگر در برابر همگان دست به خودسوزی می‌زند، از نظر من او تلاش میکند تا نوعی اعتراض یا فریاد خاموش را به نمایش گذارد. یعنی همان طور که خود را حذف میکند، اعتراض خود را نسبت به وضعیت موجود به گوش سیستم برساند.