من به وسیله زهر شهید می‌شوم همان طور که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم شهید شد.... رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام: أَنَّ الْحَسَنَ علیه السلام قَالَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ إِنِّی أَمُوتُ بِالسَّمِّ کَمَا مَاتَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله قَالُوا وَ مَنْ یَفْعَلُ ذَلِکَ قَالَ امْرَأَتِی جَعْدَةُ بِنْتُ الْأَشْعَثِ بْنِ قَیْسٍ فَإِنَّ مُعَاوِیَةَ یَدُسُّ إِلَیْهَا وَ یَأْمُرُهَا بِذَلِکَ قَالُوا أَخْرِجْهَا مِنْ مَنْزِلِکَ وَ بَاعِدْهَا مِنْ نَفْسِکَ قَالَ کَیْفَ أُخْرِجُهَا وَ لَمْ تَفْعَلْ بَعْدُ شَیْئاً وَ لَوْ أَخْرَجْتُهَا مَا قَتَلَنِی غَیْرُهَا وَ کَانَ لَهَا عُذْرٌ عِنْدَ النَّاسِ. فَمَا ذَهَبَتِ الْأَیَّامُ حَتَّی بَعَثَ إِلَیْهَا مُعَاوِیَةُ مَالًا جَسِیماً وَ جَعَلَ یُمَنِّیهَا بِأَنْ یُعْطِیَهَا مِائَةَ أَلْفِ دِرْهَمٍ أَیْضاً وَ یُزَوِّجَهَا مِنْ یَزِیدَ وَ حَمَلَ إِلَیْهَا شَرْبَةَ سَمٍّ لِتَسْقِیَهَا الْحَسَنَ عَلَیْهِ السَّلَامُ فَانْصَرَفَ إِلَی مَنْزِلِهِ وَ هُوَ صَائِمٌ فَأَخْرَجَتْ وَقْتَ الْإِفْطَارِ وَ کَانَ یَوْماً حَارّاً شَرْبَةَ لَبَنٍ وَ قَدْ أَلْقَتْ فِیهَا ذَلِکَ السَّمَّ فَشَرِبَهَا وَ قَالَ عَدُوَّةَ اللَّهِ قَتَلْتِینِی قَتَلَکِ اللَّهُ وَ اللَّهِ لَا تُصِیبِینَ مِنِّی خَلَفاً وَ لَقَدْ غَرَّکِ وَ سَخِرَ مِنْکِ وَ اللَّهُ یُخْزِیکِ وَ یُخْزِیهِ. فَمَکَثَ علیه السلام یَوْمَانِ ثُمَّ مَضَی فَغَدَرَ بِهَا مُعَاوِیَةُ وَ لَمْ یَفِ لَهَا بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهِ.️ امام حسن علیه السّلام به اهل خود فرمود: من به وسیله زهر شهید می‌شوم همان طور که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم شهید شد. گفتند چه کسی تو را مسموم میکند؟ فرمود: جعده دختر اشعث بن قیس، زیرا معاویه وی را تحریک میکند و این دستور را به او می‌دهد. گفتند: پس جعده را از خانه ات بیرون و از وجودت دور کن. فرمود: چگونه او را بیرون کنم در حالی که هنوز کاری انجام نداده است، اگر من وی را بیرون کنم باز هم مرا می‌کشد، با این تفاوت که نزد مردم عذری خواهد داشت. چند صباحی نگذشت که معاویه مال قابل توجهی برای جعده فرستاد و او را تطمیع کرد که مبلغ صد هزار درهم نیز برایش بفرستد و او را به عقد یزید درآورد، به شرط اینکه آن زهری را که برای جعده فرستاد، به خورد امام حسن دهد. امام حسن علیه السّلام در حالی که روزه بود وارد منزل شد، به هنگام افطار، در آن روز که روز بسیار گرمی بود، جعده شربت شیری که همان زهر را در میان آن ریخته بود، برای افطار امام حسن آورد. وقتی امام حسن آن شیر را آشامید به جعده فرمود: ای دشمن خدا! مرا کشتی، خدا تو را بکشد. به خدا قسم که تو بعد از من نظیر من را نخواهی یافت، بدان که معاویه تو را فریب داده و مسخره نموده است، خدا تو و او را رسوا خواهد نمود. امام حسن علیه السّلام پس از این جریان دو روز زنده بود و شهید شد. معاویه با جعده عهدشکنی نمود و به وعده‌هایی که به وی داده بود وفا نکرد.بحارالانوار ج ۴۴، ص ۱۵۴.اَللّهُـــمَّ الْعَـنْ اَوَّلَ ظٰـالِــمٍ ظَلَـمَ حَــقَّ مُحَمَّــدٍ وَ آلِ مُحَمَّــدٍ، وَ آخِـرَ تابِـعٍ لَـهُ عَلـى ذلِـڪْ