دیالیز صفاقی (PD) نوعی دیالیز است که از صفاق در شکم شخص به عنوان غشایی استفاده می‌شود که از طریق آن مایعات و مواد حل شده با خون رد و بدل می‌شوند. مواد حل شونده اورمیک و پتاسیم بر اساس شیب غلظت از مویرگ‌های خون صفاق به محلول دیالیز صفاقی منتشر می‌شوند در حالیکه گلوکز، لاکتات در مقیاس کمتر، کلسیم در مسیری معکوس از محلول دیالیز وارد خون می‌شوند و برای از بین بردن مایعات اضافی، و رفع مشکلات الکترولیت و از بین بردن سموم در افراد با نارسایی کلیه استفاده می‌شود. در این روش به‌طور هم‌زمان، یک جذب ثابت آب و مواد حل شونده از حفره صفاقی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به سیستم لنفاتیک وجود دارد.
دیالیز صفاقی نتایج بهتری نسبت به همودیالیز طی دو سال اول دارد. مزایای دیگر شامل انعطاف‌پذیری بیشتر و تحمل بهتر در افراد دارای بیماری قلبی قابل توجه است. عوارض ممکن است شامل التهاب صفاق، فتق، هیپرگلیسمی، خونریزی در شکم باشد. استفاده در کسانی که جراحی قبلی قابل توجه شکم یا بیماری التهابی روده دارند ممکن نیست. این کار به نوعی مهارت فنی نیاز دارد که به درستی انجام شود.
در دیالیز صفاقی، یک محلول خاص از طریق یک لوله دائمی در قسمت تحتانی شکم وارد شده و سپس خارج می‌شود؛ که ممکن است در فواصل منظم در طول روز اتفاق بیفتد. محلول به‌طور معمول از سدیم کلرید، کربنات هیدروژن و یک عامل اسمزی مانند گلوکز ساخته می‌شود.
دیالیز صفاقی برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ انجام شد. با این حال، استفاده طولانی مدت تا سالهای ۱۹۶۰ به کار نمی‌رفت. راه حل مورد استفاده برای دیالیز صفاقی در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی که ایمن‌ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک نظام سلامت است قرار دارد.
در هنگ کنگ و مکزیک میزان دیالیز صفاقی بیشتر از میانگین جهانی است، مکزیک بیشتر دیالیز خود را (۷۵٪) از طریق دیالیز صفاقی انجام می‌دهد، در حالی که ژاپن و آلمان نرخ پایین‌تر از میانگین جهانی دارند.
-----
منبع انیمیشن Davita
منبع متن fa.wikipedia.org