بعد از اینکه ایران اعلام کرد، حتی توافق "جمهوری آذربایجان" و "ارمنستان" را برنخواهد تافت و مانع هرگونه کریدور در "زنگه زور " خواهد شد، آقای "علی اف" دیروز با این اظهارات در جلسه سازمان کشورهای تورک که در شهر تاریخی سمرکند ازبکستان برگزار میشد به ایران واکنش نشان داد و از حقوق چهل میلیون آذربایجانی خارج از مرزهایش صحبت کرد.
این تن.ش بی سابقه می تواند بالاتر گیرد و ایران به هر دلیلی و احتمالا برای برون رفت از مسائل روز افزون داخلی روی این مساله تمرکز کند.
بدون هرگونه پیش داوری نظاره گر نظرات مردم در جامعه هم بودیم. علی اف از حقوق و مدنیت چهل میلیون آذربایجانی که خارج از جمهوری آذربایجان هستند سخن گفت (که تخمین زده می‌شود سی و پنج میلیون نفر از این تعداد شهروند ایران هستند « هر تورکی که به زبان اوغوز غربی تکلم میکند» ) و تاکید کرد آذربایجانی های جهان همواره توسط دولت آذربایجان حمایت خواهند شد. و رسانه های آذربایجان طی روز های اخیر از آذربایجان جنوبی آشکارا نام می‌برند. مجری خبر شبکه خزر آذربایجان چند روز قبل اخبار را با سلام به مردم آذربایجان و آذربایجان جنوبی شروع کرد! در ادامه افزود از این پس دیگر نام آذربایجان جنوبی را سانسور نخواهیم کرد، تا به امروز از آذربایجان جنوبی حرف نمی زدیم که حاکمیت کشور همسایه ناراحت نشود ، اما حال که دشمنی های همان کشور را می‌بینیم دیگر خبری از سانسور حقیقتی بنام آذربایجان جنوبی و میلیون ها هموطنمان که شهروند کشور دیگری باشند نیست. در حالی که پس از پیروزی آذربایجان بر ارمنستان با وجود دیدن حمایت های ایران از ارمنستان ، دولت جمهوری آذربایجان به دلایل سیاسی ایران را حامی خود معرفی کرد و از دوستی ایران گفت و الهام علی اف در کنار رود ارس با اشاره به مرز های ایران این مرز هارا مرز های صلح و دوستی خواند، در کمتر از چند هفته ایران با انجام رزمایش نظامی در مرز جمهوری آذربایجان ( همین چند مدت قبل نیز به تکرار چنین اتفاقی رخ داد و رزمایش دیگری انجام شد) نشان داد از آزاد شدن قره باغ ناراحت است، صوت های لو رفته امثال ذهره وند از مقامات عالی رتبه ایران حقیقت هارا بیشتر آشکار می‌کرد، سفر به ارمنستان و تهیه مستند های حمایتی از ارمنی ها و حتی تلاش برای اینکه مساجد باقی مانده در ایروان ربطی به آذربایجانی ها ندارند و این مساجد متعلق به فارس هاست! جالب توجه بود ( ایروان یا همان چخور سعد کمتر از دویست سال قبل متعلق به آذربایجان بود و از جمله های های مهم اسلامی قفقاز!) به هر حال تنش های آذربایجان و ایران، روابط این کشورها را به هیچ وجه مثل قبل نخواهد کرد ، سوالی که مطرح می‌شود این است، آیا تنش هایی که افزایش پیدا میکند می‌تواند جهان ترک را از ایجاد یک کریدور پنج کیلومتری در زنگه زور منصرف کند و آنها و اهدافشان را به جای یک کریدور در شمال به سمت جنوب ارس متمایل کند!؟ (جمهوری آذربایجان مهمترین کشور قفقاز است، نکته جالب در مورد کریدور ها، حتی اگر کریدوری در زنگه زور ایجاد نشود ، باز هم ترکیه می‌تواند کریدور زمینی به آسیای میانه را احداث کند ، چرا که طی روز های اخیر مقامات چینی نیز با ترکیه توافق نامه های مهمی امضا کردند ، ارمنستان بین ترکیه، آذربایجان و گرجستان قرار دارد و به هیچ وجه کریدور مناسبی برای ایران نیست، چرا که گرجستان نیز جزو همپیمانان آذربایجان و ترکیه است و از ارمنستان حمایت نمی‌کند و با روسیه روابط خوبی ندارد. کریدور اقتصادی چین تا مديترانه از طرق آسیای میانه با جایگزینی گرجستان به جای زنگه زور براحتی محقق می‌شود، این وسط زنگه زور یک آزمون و خطا را شامل شد، منافع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی دوستی با ترکیه و آذربایجان کجا و مضرات دشمنی با آنها کجا!!! آیا ارمنستان می‌تواند منافعی برای ایران داشته باشد!؟ آیا ارامنه مسیحی به ایران اسلامی که خود را رهبر جهان اسلام می‌داند اما در همان حال آذربایجان شیعی را دشمن کرده تا ایدولوژی ایرانشهری خود را پیش ببرد بعنوان دوست حقیقی خواهد پذیرفت! (سفر اخیر پلوسی به ارمنستان جواب همه چیز است)