برخی از محورهای سخنرانی دکتر رضا امیدی و دکتر فرشاد مومنی در نشست مجازی با عنوان «سیاستگذاری در بحران: تجربه بودجه‌ریزی پسا1398 و دلالت‌های آن برای 1402» در موسسه مطالعات دین و اقتصاد، در تاریخ 3 آذر 1402:
بودجه ریزی و سیاستگذاری شاخص و نمود عینی رابطه حکومت و مردم؛
o بودجه‌ریزی صرفا امر کمی و تکنیکی و اقتصادی نیست، بلکه امری کیفی با دلالت هایی اجتماعی، سیاسی و.. هم است.
بودجه ریزی و سیاستگذاری در بحران ها محک و شاخص و نمود برای
o کیفیت فهم حکومت ها از مساله شناسی و دلایل بروز بحران ها
o چشم انداز و راه مواجهه با بحران ها از نظر حکومت
o ظرفیت حکومت ها درحل بحران ها و رفع و توقف سیاستگذاری‌های زمینه ساز بحران ها
ضرورت بودجه ریزی عالمانه ۱۴۰۲ و با مشارکت اصحاب خرد و دانایی از مردم و حکومت :
o فرصتی استثنائی و عملی برای بازگشت به مردم و به رسمیت شناسی مردم
o راهی برای برون رفت از بحران گسست مردم و حکومت و ترمیم رابطه مردم و حکومت
o راهی عملی برای مسئولیت شناسی و مسئولیت پذیری حکومت در قبال «زندگی» مردم
o راهی برای توقف سیاست های ذیل برنامه تعدیل ساختاری که دولت را از مسئولیت های عمومی و اجتماعی «زندگی» مردم مثل آموزش، سلامت، مسکن، اشتغال و... خارج می کند.طبق کتاب گسست کاستلز گسست میان مردم و حکومت هم از همین طریق رقم می خورد
o مواجهه عملی و ساختاری با علل ساختاری بحران ها و توقف و اصلاح سیاستهای بحران زا، حاکمیت زدا، محرومیت زا، فقرزا، تورم زا، اشتغال زدا، صنعت‌زدا و مقوم بی‌عدالتی و طرد ومحرومیت و نابرابری و توسعه نامتوازن...سیاست هایی که با حاکمیت زدایی و توسعه نامتوازن و فقر و اشتغال زدایی یا اشتغال زایی غیرمولد و کم کیفیت در کشوربه طور کلی و در مناطق مرزی به طور ویژه نارضایتی و گسست مردم و مخاطره برای امنیت ملی را تشدید می کنند.
o فرصتی برای حکومت برای بهره از مشارکت عالمانه نخبگان و دانشگاهیان و جلب اعتماد مردم
(با یادگیری از شرایط و بحران های امروز که اگر نخبگان جایگاه شایسته می‌داشتند؛ و از سوی حکومتگران، نظرات اهل علم و نهادهای تخصصی مدنی لحاظ شده بود؛ هم بواسطه هشدارها و راهکارهای عالمانه آنها از بحران امروز اجتناب می شد
و هم حالا در میانه بحران ها مردم به سلبریتی ها روی نمی‌آوردند و ماشین دروغ پراکنی بیگانگان هم رونق نمی یافت)