بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿۱﴾
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿۲﴾
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿۳﴾
الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿۴﴾
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
براى الفت‌دادن قريش (1)
الفتی که در سفرهای زمستان و تابستان آنان ثابت و بر قرار بماند (2)
پس (به شکرانه این دوستی) باید یگانه خدای این خانه (کعبه) را پرستند (3)
همان خدایی که به آنها هنگام گرسنگی طعام داد و از ترس و خطراتشان ایمن ساخت (4)