چارلی چاپلین در ساخت فیلم جویندگان طلا تحت‌تاثیر عکس‌های تب طلای کلوندایک و داستان‌های گروه دونر قرار گرفته بود که وقتی در سیرا نوادا گیر کرده بودند به آدمخواری و خوردن چرم کفش‌هایشان رجوع کردند. چاپلین که معتقد بود تراژدی و کمدی از هم جدا نیستند، تصمیم گرفت داستان محرومیت و وحشت را در یک کمدی ترکیب کند.