مرا مادرانهتر به آغوش بکش!
درد
درد
درد
میچکد از تمام وجودم...
لبهایم را دوختهاند
اما سکوتم...
سکوتم را نوازش کن!
با سکوتم حرف بزن!
سکوتم را گوش کن!
و بعد؛
بگذار بخوابم...
هزار سال دیگر بیدارم کن
خواب مرحم است ولی
برای دردهای عمیق
شاید
باید بمیریم...
«سیامک عشقعلی»